wstąp | version: 22.07.2012 20:35

gdy niebo
starannie strąca dzień
studząc ziemię
ostatnimi akordy świerszczy
i ciszą wabię zmysły
przeklęta nagła zmiana ostrości
wklada w pamięć czarne dziury


cieniem snują się obrazy przeszłości
obdarte wiatrem z marzeń
który rzeźbiąc bezsenne wydmy
księżycowe pełnie
zepchnął na peryferie
zapomnienia
i choć drzwi mojej duszy podrapane
wstąp na filiżankę kawy
nim siewca rozsieje starość
i zaskrzypią w zawiasach fale
osaczone myślą o zmierzchu
zanim kamień
w stanie spoczynku zgasi ostatni uśmiech