Samotna | wersja ostateczna

Zegarmistrzu,
samotna godzina na zegarze
upływa bez minut.
Nie zatrzymał się, tik tak
pokazuje czas, którego nie ma,
kwadrans po piątej księżyca.

Zegarze,
żyję oczekując na moment, kiedy
długa i krótka wskazówka
nałożą się, dotkną, pokochają.
Ale to tylko sekunda.
Czuję się podartym czasem
zawieszonym na gałęzi w Port Lligat.

Nabywco,
Nie pojmujesz ze mnie nic oprócz
cieniów fal ciosów godzin
pionowego równika.
Jak długo potrwa mój czas?
Od piątej piętnaście księżyca
do pół do ósmej zmroku, którego nie ma.