Spotkanie z Innym - Wenecki kloszard | version: 17.09.2012 12:08

"Wenecjo moja Wenecjo” – tak wołał co rano
siedząc na kamiennej ławce przy Pałacu Dożów
każdego dnia pozdrawiał gołębie gondole
miał tylko siebie i miasto swoich przodków
krył się przed skwarem słońca w podcieniach murów
słuchając opowiadań kamiennych ścian
poduszką było mu kilka gazet i plecak pełnen skarbów

niedużo potrzebował do swego szczęścia
sucha bułka i skibka snu
a tłum przed nim snuł się jak kolorowy film z Hollywood
czasem ktoś zapytał skąd przybył i dlaczego tu jest ?
on odpowiadał tylko „Wenecjo moja Wenecjo – kocham cię”

od wielu lat kamienna ławka pusta
(- ja też już nie bywam tam)
kloszarda zabrał Bóg
i czas raz na zawsze wyjął go z krajobrazu miasta