odpowiedzialność | final version

biorę odpowiedzialność za moje życie
biorę odpowiedzialność za komodę pełną piżam
za stare buty zalegające w szafie
za chłopaka, którego zdradziłam trzydzieści lat temu, kiedy
zakochałam się w innym, za którego później nie wyszłam
za autobus, który nie przyjeżdża i za mikser do naprawy
za moją matkę, która pyta, czy wystarcza mi pieniędzy,
za przyjaciółkę od serca, zazdrosną o mojego pierwszego chłopaka
za siebie, nieświadomą tego i wierzącą, że ona tylko nie rozumie
za chłopca, który utonął w moich oczach
a ja prawie na niego nie patrzyłam
za kierunek, w którym nie potoczyło się jego życie
ani moje.