Zaklinanie ciszy

Ciasno mi.
Zmienić, wyciągnąć obie dłonie
dosięgnąć
czegoś
poza mną, poza czasem, poza wszystkim.
Zerwać sieć pajęczą.

Egzorcyzmem założyłam podwójną pieczęć
i już nie słyszę
jak przez powietrze wieczorne
koronkowym ornamentem świecy
przedziera się mrok.

A przecież gorzką melodią szły do mnie dźwięki
szepty miłosne
od ścian,
od kropli deszczu,
nawet od książki założonej zakładką w zeszłym życiu.
Nie znam cię ciszo,
nie takiej pragnęłam.

Zmatowiał czas,
dziś już nikt nie przyjdzie.
Powoli
zamykam oczy zmęczonej prawdzie.
Jestem bezpieczna, gdy śpi.
Ułożę nowe zaklęcie.