Η πεταλούδα στα μαλλιά σου

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:  Natassa Koumpouni
0.0/5 | 0


Τόσα σπασμένα πρόσωπα κρύβουν τον ήλιο μου
ένας γρίφος στριφογυρίζει στα κανάλια του μυαλού μου
φοράω επιδέσμους για να μην δεις τις πληγές
δεν έχω χρόνο για απαντήσεις.
Ένα φτερό λικνίζεται στον άνεμο, υποψία ελπίδας
το γκράφιτι στον τοίχο μελανιά σε έναν κόσμο
που έχει μάθει να ζει με αναισθητικό
για αυτό αγαπάω τόσο την πεταλούδα πάνω στα μαλλιά σου.
Στον δρόμο μια λακκούβα. Παγίδα για τον αφελή, ποτίστρα για τα πουλιά
ασχήμια για τον περιπατητή. Όλα σχετικά είναι, σαν τον χρόνο
θα βγάλω τους επιδέσμους για να δεις τις πληγές,
μα δεν υπάρχουν απαντήσεις.
Η νύχτα έρχεται κάθε φορά για να αναιρέσει το μεγαλείο μου
το σύμπαν κραυγάζει μέσα μου τη μικρότητά μου
εθελοντής σε μια μάχη άνιση
και όμως, πάντα θαυμάζω την πεταλούδα πάνω στα μαλλιά σου
Υπάρχει μια ρωγμή εδώ, στον καμβά της απραξίας ένα ρυάκι
μπας και πιω λίγη γνώση, διείσδυση οξυγόνου σε ένα δωμάτιο
όπου η θλίψη καραδοκεί τη σκέψη μου
οι επίδεσμοι έπεσαν, φανερώθηκαν οι πληγές
μα ας μείνουν εξόριστες οι απαντήσεις.
Χορεύοντας με την άλλη μου ιδιότητα
υποκλινόμενη στον τρελό που ζει βαθιά μέσα στον καθένα μας
κοιτάζοντας πίσω από το πρόσωπό σου τον κόσμο που αδειάζει,
πλέον, πράφορα ερωτευμένη με την πεταλούδα πάνω στα μαλλιά σου
σε εκλιπαρώ
σαν γέρνεις το κεφάλι σου, να είναι οι κινήσεις σου απαλές
όπως το χάδι του εραστή στο πρόσωπο της ερωμένης του μετά τον οργασμό
όπως η λάβα που χύνεται επάνω στην κοιλάδα μετά από την έκρηξη,
όπως το χάδι του βρέφους στο στήθος της μητέρας του μέτα από την πείνα,
να είναι απαλές, μην τρομάξεις την πεταλούδα και ραγίσουν τα φτερά της, μην χαθούν τα όνειρα
όχι τώρα, που οι πληγές δεν αιμορραγούν πια
όχι τώρα , που έλυσα τους επιδέσμους
όχι τώρα, που δεν υπάρχουν ερωτήσεις για να απαντηθούν.
Σε αυτό το μικρό κομματί του χρόνου που είμαι ελεύθερη
μόνο αυτό σου ζητώ.
Προστάτευσε την πεταλούδα που θέλησε να ζήσει πάνω στα μαλλιά σου.