Miłość

zjawia się zwykle
nie w porę -
kiedy lista zakupów długa,
a woda na herbatę
jeszcze nie zdążyła zawrzeć.

Przychodzi
bez dokumentów tożsamości,
bez planu na jutro,
bez zgody rozsądku.

Potrafi
zamienić człowieka
w chodzącą lukę w logice,
w niewytłumaczalny uśmiech
na środku ulicy,
w pytanie,
na które nikt nie zna odpowiedzi,
a jednak ją czuje.

Miłość -
ta niepoprawna optymistka -
wierzy, że dwa drżące głosy
zdołają przekrzyczeć ciszę,
a dwie dłonie
złagodzą ciężar świata.

A kiedy odejdzie,
zostawia po sobie
okruchy nadziei
i zdziwienie,
że coś tak lekkiego
mogło ważyć
aż tyle.