Palcem po niebie pisane

Twoje oczy mnie jeszcze nie znały
gdy już pewność mieliśmy
że minąć się nie możemy

i choć smakiem twojej nieobecności
noc traci magię
to wieczory
pachną twoimi słowami i kawą

księżyc mi świadkiem
że pragnę podążyć
w stronę twojego nieba
lecz tak nierealny
wydaje się trzepot twoich skrzydeł

lecz kiedy wiersze piszę smutne
z tęsknoty od zmysłów odchodząc
zyskuję pewność
że mogę postawić wszystko
na jedną kartę

z twoim imieniem

bo tak naprawdę
nic stracić nie mogę

nic
prócz ciebie