ona - ja

dziś już potrafię o niej mówić
mała zagubiona nie ważna
przebiegła życie alejką kocich łbów
w koślawych bucikach szukała szczęścia

spójrz jak czytelne są jej oczy
kadr zapamiętał tyle wzruszających treści
tak łatwo dawała się pochwycić szarości
i w szczelnym uśmiechu połykała smutki

dziś niewiele się zmieniła
tak samo kocha kwiaty
przepraszam - to tylko pamięć
pozwoliła na jeszcze jedną łzę