Curriculum

Ewangelicznie żyję.
Nie mam nic,
lewituję ponad życiem,
omijając malowane ptaki.
A chlebek boży - zus mi zsyła.

Wszystko małymi literami
dla oszczędności,
i dobrze mi bez wielkich rzeczy,
bez łez, jedynie
wzruszenie o poranku, do kawy.

Zbierałam kłosy,
szantażowana miłością
żywiłam się nadzieją,
zatem figurę miałam nieskazitelną,
i jaśniałam.

A wszystko za darmo.
Tyle, co zachody słońca,
i mgły jesienne,
i szyby misterne mrozem,
i dzwonki u sań w mroźny dzień.

Malowane ptaki
muszą za wszystko płacić,
zazdroszczą,
wyskubują sobie piórka z zawiści,
ćwiczą szyderczy śmiech.

A ja - cóż,
drobina wszechświata
zepchnięta z toru
przez ciężkie martwe meteoryty
- ewangelicznie żyję.