ROSSA | version: 17.10.2014 20:00

ROSSA


Wzgórza nad Wilejką lśnią w porannej rosie
Jesiennością rynsztunku do ostatniej drogi
Tulą serca marszałka żołnierskie nadzieje
Wolne mu śpiewają ptaki na wileńskiej Rossie
Gdzie polskości smutne błękitnieją cienie
W pelerynach cierpienia za nieswoje winy


Na nagrobkach już nie ma bohaterów twarzy
W omszałe opłotki wrastają leszczyny
Martwą chwilą cisza duszę polską parzy
Na niebie mundurów błękitnieją legiony
Pod chmur bielą czerwone jak krew jarzębiny
Nucą kołysankę ich marzeń spełnionych


Słowem prostym Rossa łzy pożegnań roni
Już nigdy nie rozdziobią ich kruki i wrony
Bo serca ich biją w epitafium… w wierszu
Nie spłoszą ciemności gdy ścichną cykady
Zasłuchane w ciepły szept wiatru o zmierzchu
Nad Rossą nieba kolor biało czerwony
Błękitny… losów stos… tych z Pierwszej Brygady


… Apolonii Skakowskiej


Wilno …………………………………………………………… 14 września '14