PROCH W PROCH CIĘ OBRÓCI | version: 20.07.2016 23:12

PROCH W PROCH CIĘ OBRÓCI


Ziemia od zawsze za tobą tęskni
Wszystkich nas zbliża do mielizn raju
Radosnym do siebie zza węgła strzałem
Gdzie każda kula zwiastunem cienia
Kaźnią atomów zdumionych trucheł
Ulotnych duszy zachwytów ?
Wyzwolona z koszmarnych bytów
I nad bezwolnym światem… na haju ?
W ukołysanym szklistych oczu krzyku
Czy lodowych kamyków

Jak twardy kryształ z prochu powstałeś
I proch w proch obróci… zwróci nicości
Boś od zarania wpisany w scenariusz
Prawa ciążenia sproszkowanego skowytu
Z entą zasadą krążenia w bezsilności
Na szlaku ciągłości niepewności jutra
Umilkłej wszechmaterii ułomnej
Z wysypiska z piskiem na złomowisko
Gwiezdnej machiny… w imię boskiej miłości
Czy beztroskiej komedii do bólu nieboskiej ?


⊰Ҝற$⊱……………………………………………………………… Toruń 19 lipca '16