Wiatr | version: 17.05.2018 20:29
wciąż przewraca kolejne kartki mojego życia,
i choć nie nadążam w odgadywaniu celu kolejnej wichury,
to wiem, że gdy wyjdzie słońce, zobaczę tęczę.
Wiej zatem srogi wietrze! Wiej!
Nawiej mi cały ocean czułości i strzeliste góry radości.
Gdy muśniesz moją dłoń, pofrunę.
Gdy zahaczysz o moje serce, zanucę.
Gdy przemówisz do mnie, usłyszę szept wieczności.
Gdy będziesz mnie pieścić,
zapomnę o wczoraj i nie zechcę jutra.
i choć nie nadążam w odgadywaniu celu kolejnej wichury,
to wiem, że gdy wyjdzie słońce, zobaczę tęczę.
Wiej zatem srogi wietrze! Wiej!
Nawiej mi cały ocean czułości i strzeliste góry radości.
Gdy muśniesz moją dłoń, pofrunę.
Gdy zahaczysz o moje serce, zanucę.
Gdy przemówisz do mnie, usłyszę szept wieczności.
Gdy będziesz mnie pieścić,
zapomnę o wczoraj i nie zechcę jutra.
Poem versions
- 17.05.2018 20:32
- 17.05.2018 20:30
- 17.05.2018 20:29
Moja ocena
pozdrawiamMy rating
My rating
My rating