Szczerość czy kreacja

Umierając myślę o życiu,
które roztargało mnie na części
i posklejało inną.
O szafie z Berkwendy
skrywającej wyświechtane słowa.
Zastanawiam się co lepsze
naostrzony prawdą język,
czy świadoma premedytacja?
A może niezakłamanie dziecka?
Ciężko powiedzieć,
jeszcze trudnej napisać.
Wielorakość chciejstwa
leży na bruku w piekle.
Zatem po co to wszystko,
dla kogo i w jakim celu?
Jestem dziwna, ale sobą!
Jestem tą, u której
w zamglonych szybach jesieni
szczerością płonie świt.
Bo tak mnie wychowano,
bo nie umiem inaczej,
bo kreację wyrachowania
oddałam do krematorium.

Kasia Dominik