Wytrych

Pod powiekami skrył się ból

Nie wypływa jednak strużkami ulgi
Boi się rozprzestrzenienia na obszary zainfekowane radością

Wciąż rośnie

Jest coraz większy
Już brakuje miejsca na udawanie, że go nie ma

Odnalazłam wytrych do radości
Weszłam do nowej teraźniejszości
i napełniłam serce kwiatuszkami nadziei