Baśń o Lodowej Ziemi

Tak,
bardzo boli serce
i dusza,
że stworzyłeś z niej zakładniczkę
na swojej granicy,
nie napoiłeś nie nakarmiłeś
nie otuliłeś
nie ogarnąłeś

Ona tak bardzo kochała kwiaty,
gdy otwierały się na blask,
kochała ludzi,
gdy mogła spojrzeć im w oczy

Nie chciała umierać
uwielbiała podróże,
z pokorą czekała
na nowe widoki

Nie chciała umierać
była odważna,
uciekała przed strachem
z jedną baśnią w pamięci
o zimnej ziemi, która zabija,
która zamraża jakby czarem,
lodowym tch-nie-nie-m