ΧΑΜΕΝΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ...

5.0/5 | 1


Ξημέρωσε και πάω, το βήμα μου βαρύ,
Στο σπίτι δε χωράω, με πνίγει η σιωπή!
Με γέλασε τ’ αστέρι, με γέλασες κι εσύ,
Λευκό μου περιστέρι, της νιότης μου κρασί!

Προσπέρασαν τα χρόνια, απόκαμε η καρδιά,
Χρόνια τ’ ανεμοβρόχι της πνίγει τη σοδειά!
Ξεθώριασε η ελπίδα, τα όνειρα χλωμά,
Η αγάπη σου ρυτίδα όλο και πιο βαθιά!

Χαμόγελα με ψέμα και λόγια για τα λόγια,
Απ’ της καρδιάς το δάκρυ, κιότεψαν τα ρολόγια!
Μα βλέποντας τον ήλιο ψηλά στον ουρανό,
Σηκώνω το σταυρό μου και σιγοτραγουδώ!


Χαμένα καλοκαίρια, χαμένες Κυριακές,
Οι θύμησες μαχαίρια π’ αφήσαν χαρακιές.
================================
Ν. Παπουλάκου.



 
KOMENTARZE