Szczęścia mi brak

Mam taką wyrwę
wielką dziurę w sercu
co niemiłosiernie boli

Usiłuję oczyścić duszę
z nadmiaru żalu i złości
głowę wciąż resetując

Udaję że nic nie czuję
wmawiając sobie brak
jakiejkolwiek miłości

Potykam się upadam
i nie przestaję szukać
w skrawkach dnia

Tego czegoś kogoś
w uśmiechu spojrzeniu
w złotoliściach jesieni