Czy kiedykolwiek

Przestałam oddychać
za dużo brudu w powietrzu
nazbyt nasiąkłam siarczkami
ciąży mi obuch metalowy
zawisło przeznaczenie

tak blisko było do raju
teraz idę wyboistym brukiem
ku wieczności siorbiąc nosem

Przestałam widzieć
tyle dużo różnorodnych odcieni
moją skóra malowana piegami
tłamsi mnie grawitacja
wtopiona samotność

tak blisko było szczęścia
teraz człapie w glinobłocie
dopokąd mi się rozmywa

Przestałam słyszeć
natłok szczebiotu o świcie
zbyt pobudzał zmysły
a klatka więzi serce
zaklęta w niemożebności