Pokuta

Ucichł głowy krzyk
a serce zbite żarzy
ale do jutra choć sama
kulawa poczłapie

już nie wierzy za bardzo
pustka ją udręczyła
głos zza ściany nie jego

Wyblakła z zieleni oczu
ciało poszarzało ogołocone
brakiem ciepła dotyku
tęskni za ustami