H ΛΥΡΑ

0.0/5 | 0


ολυτέκνου θεάς, ὢ Μνημοσύνης
θρέμματα πτερωτά, χαραὶ τοῦ ἀνθρώπου,
καὶ τῶν μακάρων Ὀλυμπίων ἀείμνηστα
κ' εὐτυχῆ δῶρα• ἐπὶ τᾷ νῶτα ἀκάμαντα
τῶν ζεφύρων, πετάξατε ταχέως.
Ἐσᾶς προσμένει ἡ γῆ μου• ἐκεῖ τὰ σφάγια,
καὶ τ' ἄνθη ἐκεῖ πλουτίζουσι, καὶ ἡ σμύρνα,
χιλίους ναούς• τοὺς ἔκτισαν ἀνίκητα
τῆς ἱερᾶς Ἐλευθερίας τὰ χέρια.

Ἦλθεν ἡ ποθητὴ ὥρα• στολίζουσι
τὴν κεφαλὴν σεβάσμιον τῆς Ἑλλάδος
ἡ δάφναι, φύλλα ἀμάραντα θριάμβων•
καὶ σεῖς χρυσᾶ, σεῖς ἀμβροσίοδμα ρόδα
τοῦ παραδείσου ἐλικωνίου, συμπλέξατε
σήμερον τὸν ἁγνὸν στέφανον• μόνη,
ἀμάργαρος, ὀλόγυμνος, αὐτάγγελτος,
τὸ καθαρὸν τοῦ οὐρανοῦ ἀναβαίνει
ἡ Ἀρετή• ἀλλ' ἂν ἡ Πιερίδες
τὴν λαμπρὰν τῆς χαρίσωσιν ἀκτίνα
ἀφθόνητος τιμᾶται• ἐπαινουμένη
τοὺς ἐπιγείους χοροὺς τότε δὲν φεύγει.



 
KOMENTARZE