Strachy na Lachy i Lachony (czyli diss na Michała Zabłockiego)

W Krakowie na Brackiej
(pan sobie to wystaw)
Wypuszcza macki
Ekshibicjonista.

Rzecz jest to nie mała
(pan zdziwisz się, tuszę?)
Bo zamiast ciała
Obnaża duszę.

Czasami na murze
(pan, panie, czujesz?)
Chcąc gapiów urzec
Stek bzdur wypisuje.

Choć świat się wciąż kręci
(pan wiesz, co się stało?)
Inni walnięci
Mu też pomagają!

I więcej ich coraz
(pan, panie, tego)
Ta chora potwora
Namawia do złego.

Bezecny ten taniec
(pan wiesz, o czym gadam?)
Aż tchnie mózgo-praniem
Że mucha nie siada!

Nie mówiąc już wcale
(pan wiesz, dla paniki)
Już raz zafajdali
Zboczeńcy chodniki!

Policję wezwałem
(pan myślisz, rychliwą?
A gdzie tam, za mała
społeczna szkodliwość).

Brak wyjścia, cholera,
(ja, panie, też z Lachów)
Więc się rozbieram
Jak inni – bez strachu.