Μάνα Συγνώμη

5.0/5 | 2


Κλείνω. Η αυλαία κατεβαίνει.
Η ζωή γίνεται δισταγμός.
Το άρωμα της άνοιξης δεν το μυρίζω.
Μου είπαν πως τα κόκκινα και τα πράσινα
χρώματα της παλέτας μου, ξεθώριασαν.
Μάνα, κάνε λίγη υπομονή και πες Αντίο.

Έφυγα. Σ' ένα όνειρο κλείστηκα.
Τη νιότη μου σπατάλησα σε δύο
γραμμάρια,
τι να σας τάξω για να μου τη
φέρεται πίσω;
Τίποτα, μόνο κενό. Μάνα, μακάρι
να μπορούσα να σκουπίσω, τα δάκρυά σου.

Ταξιδεύω. Σε μια κουβέρτα ουρανού.
Δεν υπάρχει πια πόνος, ούτε αγωνία,
ο ιδρώτας δεν τρέχει...
Μου χάρισαν ένα εισιτήριο δίχως επιστροφή
κι εγώ το πήρα. Μάνα, θυμάσαι πως καμάρωνες
σαν έφευγα φαντάρος;

Φτάνω. Έχει φως εδώ.
Δεν υπάρχει φόβος ούτε αποστροφή.
Μοιάζει τριγύρω σαν το νανούρισμά σου,
αυτό που μου σιγοτραγούδαγες γλυκά,
σαν ήμουνα μωρό,
Μάνα, συγχώρα με που δεν σου είπα ποτέ,
πόσο σε Αγαπάω.



 
KOMENTARZE


Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena: