… Koniec sznurka

… Koniec sznurka
Koniec sznurka ściga promyki słońca
Butelki odgrywają piosenki pustki
Moja nadzieje zanika wraz z końcem nocy

Przerywasz samotność mej ciszy
Jesteś muzą na godziny
Głód chleba zastępujesz głodem tworzenia

Ciągle niezrozumiały płatek śniegu
Na wietrze samotności
Unosi się na horyzoncie zdarzeń niewydarzonych

Uśmiech dziecka pojawia się w kocich łzach
Stąpanie stolika ściga brzęczenie lodówki
Pustka zmienia się w zaćmienie