Trwać

Trwać - mówią -
jakby to było proste,
jakby istnienie miało jeden kolor
i jedną stronę świata.

A przecież trwanie,
to nie tylko stać niewzruszenie,
lecz przechodzić przez siebie
ciągle od nowa,
gdy w środku pęka czas
na mniejsze oddechy.

Wieczność…
ona nie biegnie, nie ucieka,
nie prosi o uwagę.
Wieczność po prostu jest -
jak światło, które trwa,
nawet gdy oczy są zamknięte.

I może właśnie o to chodzi:
by w tej wielkiej cichości
pomiędzy wczoraj a jutrem
zauważyć własne istnienie,
nie wyścig, nie krzyk,
lecz ten cichy punkt,
który w nas się nie kończy...

Trwać -
nie dlatego, że każą,
ale dlatego,
że w sobie niesiemy
kawałek wieczności.



https://youtu.be/0Gkv1tNV4kg?si=MwWFRgZKh7tmEJ5-