Cytując klasyka

Nie mam już
tylu stron

bylebym chciał mieć
cztery

Nie mam już
tylu miesięcy
bylebym mógł mieć
dziesięć jedenaście

ile jest prawd
przykazań
nauk

Nie mam już
siedmiu dni
bylebym ustanowił
pięć albo sześć
albo osiem

błogosławieni cisi

Nie mam już
aż swojego pokolenia
na młodość

umarła
odeszła
zmieniła kraj

Nie mam już
ino noweli życia
odeszło
umarło
zmieniło ziemię

bo poszło
w ziemię
bez litości
mojej zgody
bez imienia

nazwisko pozostało
nieczytelne
napis zabrało morze
zmyła ulewa
wypaliło słońce

Nie mam już
dnia
ani nocy
W dzień jest
taniec z gwiazdami
Nocą
moje piękno
niewidoczne

dla oczu szklanych
dla ust głodnych
i języka sytego
dla dłoni pełnych
i rąk przyzwoitych
dla stóp odzianych
na drodze ubitej
i głowy pełnej
serca oddanego

jestem w stanie

porzucić odwieczny
cykl siewu
i zbierania polu

Urodziłem się jutro
Umrę wczoraj
Dzisiaj żyję
w marzeniu
wiele razy

bo tyle książek
ile pomieścił
mój pokój
nie zabiła
biblioteka
swym kluczem
do

366 dnia

Wydając prawomocny
wyrok

na czterech literach
artysta
poeta
tłumacz

błogosławiony jesteś

Nie mam
ten który
pisze wiersze
i ten który
nie pisze

Mam
ten który
zrzuca więzy
i ten który
więzy
sobie nakłada

Albo morze
ten który wierzy
i ten który
uwierzyć
nie może

dajmy mu
rym surowicę i karę

bywania
mężem
zaufania

Pozbawiony wolności
lat przestępnych

Już dorosłem
ot
zbawienia
dzieli mnie
idea
myśl
żar
cytując klasykę

Niech tli
się
i ani ziębi ani parzy
lecz holistycznie
kwitnie
duchem

swej
epoki