CIEMNO, CORAZ CIEMNIEJ

CIEMNO, CORAZ CIEMNIEJ

Choć już ciemno, coraz ciemniej
chodźcie ze mną wiersze moje
z mocą senno-jawnych słów
z młodzieńczych kajetów
pójdźcie moi przyjaciele
chwilę choć dźwięczcie

By przekonać się jakiż świat ów
z objawami miłości nieszczerej
martwiejących krajobrazów
rozbawionych tłumów
w cieniu cywilizacji
paranormalnej
jej malignie

Do odjazdu…
bez poczucia winy
w martwe fotografie
w nocy czarne zwidy
czasu pozostało niewiele
świt po nas zagasi światło

⊰Ҝற$⊱……………………………………… T☀ruń - 6 grudnia '23