Lustro

W lustrze naszych żali
żałuję już tylko
Siebie.

Bo goniąc burze
spodziewałam się
Tęczy.

Porażona piorunem
nie patrzyłam w stronę
Końca.

Trwałam zastygła
czekając na
Życie.

W lustrze naszych smutków
zaczynam śmiechać się do
Siebie.