Inwokacja

Polsko, Ojczyzno moja! Jesteś bursztynową komnatą,
kamieniem filozoficznym, eliksirem zwycięzcy, panaceum
na udrękę, głód, pożogę wojenną, nostalgią za wolnością.
Od stuleci stanowisz największą tajemnicę
dla mocarzy tego świata, którzy chcieli Cię ujarzmić,
na próżno.

Polsko! Jesteś wolnomularską podróżą w nieznane,
ascezą prowadzącą do wiedzy dla wtajemniczonych.
Ile jesteś warta, wie ten, kto życie za Ciebie oddał.

Dziś, po wiekach ciemiężenia przez zaborców,
zacność Twoją sławię i ducha walki podziwiam.
Tyś królową Europy, krajem nadwiślańskim,
Protoplastką Lecha i Pramatką Dobka,
krainą dobroci i miłości do bliźniego płynącą.

Twego serca strzegą skrzydła orła białego,
ramiona ozdabia flaga biało-czerwona,
(falująca od Bałtyku po Tatry),
w duszy chwalebną Bogurodzicę słychać.

Polsko! Jesteś krystaliczną kroplą porannej rosy,
promieniem słońca tkanym złotą nicią,
gwiazdą polarną dla wracających do domu.
ostoją, upragnioną oazą, rajem szczęśliwości.

Tęsknię za Tobą z każdym oddechem
(coraz bardziej i bardziej),
za błękitnym niebem nad polami Lechity,
pachnącym zbożem rodzącym życiodajne ziarno,
za okruszyną chleba podnoszoną z ziemi,
górskimi szczytami, które ukochał Wojtyła.

Polsko! Byłaś, jesteś i pozostaniesz
perłą korony świata.

Kasia Dominik