Tęsknota za kimś

Trwanie w chaosie bywa okrutne

Serce już kolejny dzień płonie czarną barwą, przy czym dusza staje się krucha i zniszczona jak ostatni kwiat jesieni.

Życie tracąc swój kolor, jednak stale przypomina mi o jej powstałym jedynie w mych snach uśmiechu, szczęściu, ciepłym uścisku z samego poranku i majowych spacerach po leśnej drodze.

Pamiętam o tych wszystkich, jedynie powstałych w mojej głowie razem spędzonych chwilach, pamiętam o tym nigdy nie istniejącym beztroskim czasie, kiedy każda kolejna sekunda stawała się szybsza od poprzedniej.

Budząc się każdego rana, doświadczam cierpienia z powodu odejścia od tego szczęśliwego świata ze snu, w którym jeszcze nie wiem, że to wszystko nie jest naprawdę.

Wiem, że nastanie taki dzień, kiedy ono się spali i zginę pochłonięty w głębokiej tęsknocie za kimś, kto nigdy nie żył.