Inni

CALINECZKA
która mieszkała w sercu Pana Andersena.



Kochany Panie Andersenie,
bajki Twoje smutne
i zimne jak lód.
Nawet śmierć nie jest przerażająca,
zwyczajnie gaśnie światło,
trochę zimno w stopy,
bose,
i tyle.
To czemu tak mi smutno, gdy czytam.
Biedne Dziecko
uwięzione w serduszku, wyziębionym
i samotnym,
widać je przez szklaną ścianę,
nie można Ci pomóc.
Będziesz tam sam na zawsze
dzielny wojowniku.

Dziś wystarczyłaby prosta diagnoza
- asperger.
Calineczki tęskniące za słońcem
- niewdzięczne,
niczego nie rozumiejące,
z serduszkami z lodu
- kocham was.