Niepochopnie

W jaskini ducha u podstaw dnia i na rewersie nocy
w woli i skrępowaniu niewoli

cień rozumu i promień szczęścia
jedna godzina trwania i nie wszystek umrę nieistnienia

Na barkach dźwigam zmęczenie:
spełnienia chwili w dorzeczu rzek
wieczności ulegam wypaleniu transcendencji,

Vanitas tli się niepochopnie,

a koszt mego arché jest bezcenny