Nothing | wersja: 18.12.2018 18:48

wiesz
wiersz
wierz

jest wołaniem
symfonicznym niedomówieniem
gdy drzewa nagle w bieli
a usta

chłodne
i palce
szukają palców albo kieszeni
a źrenice chłoną gasnące kolory

wiesz

kiedy szyby brzęczą skrzydłami głodnych ptaków
i tak bardzo chce się zasnąć
że żadna kawa
żaden pożar zmysłów
ani pozór
nieskończoności

cała jestem
w opuszkach palców
trzymających kurczowo
wąziutką wstążkę światła

wiersz
wołanie
(nie) po imieniu
symfoniczne
nawleczone
na struny
oszronionych wersów
płynących potokiem
po naostrzonych kamieniach
rzuć bez winy

przeskakuję
kaleczę stopy
słodka jest krew –

wierz

albo posmakuj