Za kocim przykładem | version: 18.10.2010 10:15

„Kto wiatr sieje, jeno burze zbiera” –
Tak filozof uczył.
Doświadczył tego Jakub, co Bogu dokuczył
I król dobry, co swego błazna o radę nie spytał.
Myśląc, iż czyni „pro publico bono –
Zbłądził
I zaprawdę słono
Go za to los osadził.
Wie wilk o tym,
Którego pycha za daleko poniosła
I co zginął przez rutynę wilczego rzemiosła,
I śpioch, co po wielkim trudzie zasnąć nie mógł,
Bo łoża dobrze nie posłał,
I Gaweł Pawłowi nie raz czyniąc stratę,
I wielu innych – mniej sławnych – ma od losu zapłatę.
A choć ważkie to słowa
I myśl w nich skryta złota,
To… weź przykład z kota,
Co na cztery łapy spadnie
I zawsze się przekręci snadnie.
Bo los – jeśliś sprytny – w życia zamęcie
Nie zawsze baty da ci.
I wcale nie musisz być na dnie.
Wżdy nie jest ważne, jaką na jesień posiałeś oziminę,
Zali co ci z tego wyrośnie
I jaką będziesz miał minę
O wiośnie.