nic prócz siebie | version: 19.11.2014 10:43

nic prócz siebie

trzymasz w dłoniach bukiet liści
wokół pachnie przemijaniem
brązowieją nasze myśli
dreszcze krążą pod ubraniem

na płaszczyźnie liścia miraż
w półuśmiechu twarzy zarys
moje rysy w niej odkrywasz
myśląc może że to czary

cokolwiek ma być
nie mamy już nic
prócz siebie
spadamy jak liść
błądzimy jak myśl
bez siebie
porywa nas wiatr
testuje nas czas
w potrzebie
cokolwiek ma być
nie mamy już nic
prócz siebie

wszystko wokół zjesienniało
i kieruje się ku zimie
szelest liści też nieśmiało
przypomina że czas płynie

my myślimy wciąż o sobie
tak jak dzieci choć dorośli
z ciepłą myślą zimy powiew
przeczekamy aż do wiosny