ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ 212 π.χ.

-Μη, μου τους κύκλους τάραττε.
Φόνευσέ με, εάν εσύ το θέλεις
ή, και άμα το μπορείς, όμως τους κύκλους μου,
μην τους πατήσεις.
Γι’ αυτό σε πρόσμενα με το κεφάλι μου σκυφτό.
Δυο εκδοχές να έχεις.
Η πρώτη είναι πως σε τρανή περισυλλογή το βρήκες το μυαλό μου
κι η δεύτερη, πως το κεφάλι μου το θέτω στη διάθεση της σπάθας σου.
Αν σου αρκεί αυτό,
μπορείς πανεύκολα να μου το κόψεις.
Με τι, όμως, θα λειτουργήσεις τώρα; Με το μυαλό; Τη λογική σου τάχα;
Η, μήπως, με την καρδιά και με το χέρι; Δύσκολη που ΄ναι η απόφασή σου.
Να μην το λησμονάς ποτέ αυτό που τώρα θα σου πω. Είσαι στρατιώτης.
Σου το ΄πε και ο Μέλανδρος πρωτού να έρθεις. Η, μήπως, κάνω λάθος;

-Μη, μου τους κύκλους τάραττε. Είσαι πια στις Συρακούσες μου.
Ξέρω πως ήρθες να με πάρεις. Κάπου να με πας. Κάτι θες να μιλήσεις.
Όμως, δεν το θέλω να σου μιλήσω εγώ. Τουλάχιστον, όχι τούτη την ώρα.
Γιατί τώρα, προέχουν οι αριθμοί, οι κύκλοι, οι κανόνες κι οι ασκήσεις.
Αλλά, εσύ δεν την κατέχεις αυτή την γνώση. Να πολεμάς, πως το κατέχεις ξέρω.
Να ΄σαι έτοιμος τις εντολές που έχεις ν’ αψηφίσεις, επίσης το κατέχεις.
Κι έτσι άξεστος κι αγροίκος που ΄σαι, βέβαιος είμαι πως θα τα καταφέρεις.
Πέρασε έξω, το λοιπόν. Τι περιμένεις, να σου πω; Να μείνεις; Δεν το θέλω.
Σε περιπαίζω. Και σε και το σπαθί και πιο πολύ το πάμπτωχο μυαλό σου.
Δεν είσαι ικανός να κάνεις, κάτι που σου ΄χουνε πει ότι δεν πρέπει κι ας το θέλεις.

-Ανατάραξε τους κύκλους της ζωής μου! Δεν γίνεται, όσο κι αν προσπαθήσεις.
Οι Συρακούσες πια, είναι στις φλόγες και ΄γω ανύμπορος να κάνω κάτι.
Βρες ένα τρόπο να συνταράξεις την ζωή μου, τώρα που η πόλη μου πεθαίνει.
Το μπορείς! Παράκουσε τις διαταγές του στρατηγού του Μέλανδρου και φόνευσε με!
Σήκωσε το σπαθί σου με περίσσια αναίδια και κατακρεούργησέ με.
Στην ιστορία θα μείνεις. Να το ξέρεις. Πολύ είναι αυτοί που θα σε υμνήσουν.
Περισσότεροι θα είναι εκείνοι, που κάποτε θα σε θυμηθούν. Μην το ξεχνάς ποτέ.
Είμαι κι εγώ εχθρός σου. Σου αντιστέκομαι. Η ιστορία θα σε θυμηθεί, να ξέρεις.
Ήρθες κυρίαρχος να πάρεις τον μεγάλο σου εχθρό κι αυτός σου είπε:
«Μη, μου τους κύκλους τάραττε». Βγάλε τώρα εσύ συμπέρασμα ποιος έχει λάθος.

-Δεν το μπορείς ν’ αναταράξεις πια του κύκλους μου. Καλά το ξέρεις.
Είμαι ένας γέρος 75 χρόνων. Πες μου κι εσύ. Ποιον άλλον κύκλο να διαγράψω;
Να φτάσω που; Να κάνω τι; Ό,τι ήταν να πω, το είπα. Γι’ αυτό δεν το μπορείς.
Το μόνο που επιθυμώ να σου προσφέρω είναι η σιωπή μου. Να γίνεις ήρωας.
Κι εγώ που θα πεθάνω απ’ το σπαθί σου και ΄συ που θα φονεύσεις τον εχθρό σου.
Πρέπει να κλείσει εδώ ο κύκλος ο δικός μου. Εμπρός, μην το καθυστερήσεις άλλο.
Το θέλει η ψυχή σου πολύ. Από την ώρα που με πρωτοείδες τούτο μόνο σκέφτεσαι.
Πως να με σκοτώσεις. Καν’ το. Μπορείς; Σήκωσε το σπαθί και χτύπα τον γέροντα.
Το θέλεις από την ώρα ΄κεινη που σου είπα: Μη, μου του κύκλους, τάραττε.
Μα, όμως, στάσου! Το σκέφτηκες καλά, ετούτο το κακό που πας να κάνεις;