MATECZNIKI, UROCZYSKA, KNIEJE, BORY

MATECZNIKI, UROCZYSKA, KNIEJE, BORY

Mateczniki pośród puszcz uroczysk
Warmii knieje, bory
gdzie w ostępach bóstw fauny, trolle i upiory
przemierzał je ongi przodek dziad na wskroś
jako kiedyś niedźwiedź, tur, żubr, bóbr i łoś

Onegdaj na popas strudzon był przystanął
zda zacny rozbolał… kniazi antenata zadek
kąsały weń insekty… pchły, gzy i komary
sacrebleu et merde… szpetnie bez ogródek
przez łzy zły był zaklął… dyć w rzyć tną chachary

Wnet osady, sady, pasieki powstały
orzysiółki… Ełk, Pszczółki, Roje i Ponary
Orneta, Ostróda, Morąg, Boguchwały
w wiersz to dziś oprawiam z frazą starej gwary

Tak dziś jak i wonczas lśni im niebo czyste
odbija w jeziornych estuariach licznych
w źródlanych przeźroczach studzien i poideł
strumieniach jak diament żywo krystalicznych

Tkwi w pamięci jeszcze chleba zapach pszenny
smak słodkiego mleka… ciepłym rankiem rześkim
śni miodu aromat, smak soku z czereśni
jagód, malin, poziomek… moreli i wiśni

Skrzypi jeszcze żuraw stary gdzieś w oddali
skąd to koromysła obarczon jarzmami
zgarbiony chłopina ścieżką meandrując
mazurzy w takt z wody pełnymi cebrami

Gdzieście przeminęli wszyscy zapomniani ?
uszli hen w enigmy, za dale w nieznane
za czas z skrzydlatymi frunąc wędrowcami
w ślad za sokołami, orłami, żurawiami

Pozostały po was dawno wniebowziętych
pośród siół i zagród wspomnień miłych strzępy
rozmazane mgliście niczym za mgłą Słońce
zachodząc nad starym dworkiem krytym gontem
I nostalgia… snująca się z samotną duszą
po nieskoszonej łące

⊰Ҝღ$⊱…………………………………………………… Ponary u Narie - 9 września '99