Epoka bez epoki

dłonie pełne ucieczki
w spokój
redagowana cisza
według modelu jakości olśnienia Demiurga

porwani pisarze
w kryminał własnoręcznie napisany
eseiści dobrego paktu ananke
mojry się buntują –
każda swym rodzajem literackim

bądźmy wierni śladom milczenia

zbiegowie okoliczności
łagodzącej czwarty wymiar nagrody
w imperatyw kategoryczny
spisany na sklepieniu niebieskim

ułaskawieni prawdą
nader młodzi protoplaści alegorii cienia
w bólu odchodzących pór roku
i aksjologicznym ujęciu
chwil dojrzałych, a już wiecznie starych

jak owoc zdrady
róża to twoja wierność
rosa na niej to wybaczenie
kolor kocha chwalebne tajemnice

skrzynie z dytyrambami pozbawione
ram czasowych i patosu
zakopane w melancholii
antropocenu

zdrada stanu –
ponawiam
choć jakaż to zdrada,
kiedy owoc miłości
wydaje