- | version: 7.01.2012 12:38

Βαρέθηκα να νοσταλγώ με πάθος όλο μέλι
το μέλλον μόνος τραγουδώ με πόνο και με οίκτο,
πορεία λάθρα ακολουθώ κ εκείνη ας μη με θέλει
στον ύπνο μου ακροβατώ που ήλιου φλόγες τίκτω..

Άφεση ζαχαρωτή πορεία άνευ ψόγου
αιχμάλωτος στην αρεστή γαλήνη ενός φθόγγου
κ έγινε πάλι εθισμός ή τέχνη παραλόγου
που ήλθε μπρος κ αντίκρυσα τη θέα του Ζαλόγγου.

Μελομακάρονο και κουραμπιές η ελπίδα Χριστουγέννων
λαχτάρησα σαν χθες που μου πιανες το χέρι
κ αν μακρινό μου φάνταζε το ανοίκειο τώρα μέλλον
ζωγραφική δεν άρχισα μα άνοιξα τεφτέρι.

Κ αν είναι η αλήθεια μου το πιο μεγάλο ψέμα
που σοφιστές διδάξανε πολύπλοκες πτυχές του.
Ο ουρανός σκοτείνιασε και βλέπω τώρα αίμα
καράβι που σαλπάρισε μαζί κ οι ενοχές του.

Κ σ όσους με επίστεψαν το δώρο δίχως άλλο
θα είναι η αποκάλυψη πως έμαθα να γράφω
τυχαία σαν ξύπνησα και έστειλα σινιάλο
στα μέρη σου να σκοτωθώ και εικόνα να σου βάφω