Piosenka o umartwianiu się

Piękno sztuki mnie zachwyca
swym krzykiem uratowałem Rzym
i dziś stoję przed majestatem

Piękno sztuki mnie zachwyca
swym milczeniem nie grzeszyłem
acz pieściłem terrorym

Jestem żywy, a byłem umarły
Piękno sztuki mnie zachwyca
Dziś ci, którzy nie znają łaciny
wołają mnie umarły
ale mnie to nie zachwyca

Swym sercem otwartym pozdrowiłem
widza

Dlatego rad ufnej strony bitym drukiem
czytam więc żyję wiele razy
a boć przynajmniej podwójnie

Dlatego jestem żywy,
a byłem umarły
idąc drogą ubitą chcę by pewny
siebie jak kalito

Piękno sztuki mnie zachwyca
swym krzykiem uratowałem Rzym
i dziś stoję przed majestatem

jakbym puścił z komina biały dym

Piękno sztuki mnie zachwyca
swym milczeniem nie grzeszyłem
acz pieściłem terrorym

ale ja chcę wśród tych wód ogromnych
i waz glinianych odrdzewionych
stać pomiędzy
i tych, którzy na kolanach
iść wyprostowany,
bo ropieją cudzą krwią rany,
a piękno sztuki nadal mnie zachwyca
wyobraź sobie deszcz złoty
który od
który już lat milion pada
i nie użyźnia

Nie trafiam snami
jutra między wydmami
mam chwile
w których mój duch się cieszy
i serce szybciej bije

Dążę do doskonałości
na kościach wzrasta ma świątynia syzyfowych prac
i koń z dyliżansu się peszy

Piękno sztuki mnie zachwyca
swym krzykiem uratowałem Rzym
i dziś stoję przed majestatem

jestem Stanisław Tym

swym milczeniem nie grzeszyłem
acz pieściłem terrorym
Piękno sztuki mnie zachwyca
Piękno sztuki mnie zachwyca

ot! Anielską rzecz cechuje
polska Głagolica