Słowa bez słów

"Świeca, kaganek oliwny,
latarnia, lampa, świetlik."

"Tu jaśmin, tam tuberoza,
a równik je odgradza."

"ciało zaś irysów pełne"
/F. G. Lorca/

słowa wysypują się przez szczeliny w wierszach
jak sól spod skóry i światło spod korca

spadają na dno wyschniętej studni
gdzie nikt ani nic
nie odnajdzie nie wysłowi

gdy tylko wrócisz jak odnaleziony kot
studnia napełni się wodą

słowa wypłyną na powierzchnię wiersza
i staną się łódką którą popłyniemy

przez wszystkie księżycowe morza i oceany
dwa ciała stopione w jedno że nikt ani nic
nie odróżni nie oddzieli

jeden wspólny cień na ścianie
jeden czuły wiersz we wspólnym krwiobiegu

"świeca, kaganek oliwny, latarnia, lampa, świetlik"
w ślepym zadziwieniu

przecięty równik jaśmin i tuberoza
na białym prześcieradle białe
ciała zaś irysów pełne