* * *

jest miejsce
w poezji
na migotanie seledynowych skrzydeł
drapieżnej księżniczki

i białej soczyście szaty
rozpiętej wachlarzem malowanym złoto
ćmy

jest miejsce na sen
miododajne marzenie nigdy nie spełnione

na krew w królewskiej purpurze
śmierć w zdumieniu

na nocne szelesty i promienne poranki

nawet pustkę
zapełnić może nicość
bezbarwna

tam jest poezja

ale nie ma jej
w przeżuwaniu życia
zapełnianiu niesytego kałduna istnienia
który jest i sercem i mózgiem i siłą
błogą sytością
nie ma jej tam