Profanum

Dla tego ktory okazal sie byc diablem wsród aniołow...a może aniolem wsród diabłow...

Z twojej twarzy uczyniłam ołtarz dla rąk
Litania pocałunków błagalnych
wyznaczyłam pokutę dla serca
Ono nigdy nie wierzyło w świętość miłośći
W wagę słow sakralnych

Z twojego spojrzenia uczyniłam witraż
oslepiająco- zaślepiający
On światłem spalił mgłę moich oczu
Pozostawiając czerwone ogniki w kącikach
Bym pamietała , że w świetości jego wzroku
tkwi diabel,nigdy nie usypiający

Z twoich dłoni uczyniłam dwie świece płonące
"One nie mogą zgasnąć"...mówiłam
Chciałam z naszej miłości złożyć ofiarę
Zobaczyłam wtedy Twe oczy...
Duże , czarne, niewierzące...

I zrozumiałam...
Nie wolno zatracic sie w uczuciu
Profanum godności
Gdy marzy sie o przemianie...
Belzebuba w ikonę boskości