Marius Herea – meandry epickiej duszy*

*Jeden z felietonów o artystach dla magazynu MPK.
-----------------------------------
Jest niezwykle ceniony – zarówno w rodzinnej Rumunii, jak i na całym świecie. Jednak prawie nigdy nie udziela wywiadów i unika mediów, bo chce być kojarzony wyłącznie ze swoją muzyką. Krytycy muzyczni nazywają go najbardziej tajemniczym i romantycznym kompozytorem XXI wieku. Niektórzy dostrzegają w jego dziełach wpływ Chopina, inni Mozarta, ja zaś uważam, że ma wyjątkowy, nowatorski styl. W dobie postmodernizmu, gdzie wiele nowości rodzi się z syntezy dorobku klasyków, tylko autentyczny język muzyczny jest w stanie zaskoczyć i zachęcić do współpracy nie tylko obiecujących, ale i wybitnych instrumentalistów. Sam Marius Herea, kompozytor i pianista, ma przekonanie, że kluczem do jego sukcesów w dziedzinie muzyki poważnej jest tworzenie w harmonii ze Wszechświatem.

Wszechstronnie wykształcony, z głęboką wiedzą z zakresu wszystkich sztuk oraz historii, Marius nie wykorzystuje w swoich utworach folkloru, dążąc do światowego, ponadczasowego brzmienia. Recenzje jego dzieł często się kończą słowami “nieziemskie dźwięki”, “muzyka przyszłości” albo “geniusz spoza granic sztuki”. Każde jego nagranie albo teledysk stają się sensacją w internecie, udowadniając, że muzyka klasyczna wciąż żyje, a system tonalny wbrew pozorom nie jest “wyczerpany”.

“Medytacja na skrzypce i orkiestrę” zaprasza słuchaczy do innego wręcz wymiaru i do źródła bezwarunkowej miłości. “Rapsodia na skrzypce, fortepian i orkiestrę” (w wyk. Orkiestry Filharmonicznej m. Ploeszti) przypomina meandry antycznej, epickiej duszy, zdolnej do walki i do sztuki zarazem. „Elegia-Nokturn na fortepian” (wyk. Ivajla Kirova, Monachium) zdumiewa jako alegoria samotnych, nieprzespanych, ale jednocześnie twórczych i owocnych nocy ludzi utalentowanych – muzyków, kompozytorów… “Largo” (wykonawcy Jeffrey Solow i Elise Auerbach z Filadelfii) wzrusza do łez melancholijną metaforą pożegnania, zaś “Adagio Amoroso” (w wyk. austriackiej pianistki Sophie Ai-Lung Huang) jest faktycznie hymnem wiecznej miłości.

Marius Herea nie ma czasu na “spowiedzi” w telewizji lub radiu na wzór kompozytorów-celebrytów. Nie potrafi opisać siebie jednym zdaniem, bo jako zawodowiec ciągle się uczy, doskonali i odkrywa siebie przez muzykę. Choć twierdzi, że wkroczył w świat Chopina i Mozarta dopiero w wieku 13 lat, jego utwory dowodzą, że z tym darem kompozytor się urodził; albo też wywołał i “przekształcił” pasje z poprzedniego życia. Na szczególną uwagę zasługują także jego utwory operowe, wykonywane przez solistów i orkiestry z różnych krajów. Piękny sopran sławnej śpiewaczki Iriny Iordăchescu zwiastuje zmiany i nowe zwycięstwa Mariusa na polu opera seria.

Gdybym miała ująć całą dotychczasową twórczość Herei w jednym symbolicznym zdaniu, rzekłabym – ostatnie słowo w muzyce jeszcze nie zostało powiedziane, ale chyba wiem, kto je wypowie.
------------------
Z dedykacją dla najlepszego z byłych.
06/06/2021 Odessa