Mój dom nie jest z tego świata

Jestem pielgrzymem pośród oceanów pustki
Jestem pielgrzymem pośród obrad uczty ziemi
Niebieskiej pustelni mam prawdę śmierci

Jestem kimś i nikim
Jestem pielgrzymem wytworu wyobraźni

Modlitwa moja nie jest z tego świata
Ja nie jestem perłą na dnie
Jestem na dnie umęczonym spichlerzem dostojnych słów
Martwię się o patos i żart
Ale jestem pewien ciebie zamyślenie

By w twoim wnętrzu czerwień została czerwienią
A biel – bielą, otóż to są nazwy puste

I uśmiechnięte

Nad innemi wodami pochyla się cień i nie widzi nic
Prócz pestki ujmy ustroju