NIE MNIE

NIE MNIE

Nie mnie wabi… nie nęci
równinne nieba tło szczytne
niedorzeczny przestwór
gigantyczny wszechświat
niewyobrażalny ideał li upiór
który świeci iluminacjami czarnej rtęci
co czeluści ma urodę płomienną
jak hydra się rozmnaża i rośnie
wiecznego chaosu nocą bezmierną

Słuch w ciszę…
wzrok w noc wbijam ciemną
ciche słowa wiodą gdzieś ku echom
wspomnień zgasłych słońc
którąż to późną godziną bezsenną
niekunsztowną poezją
co nim się zapisze
zaciera się niknąc bezpowrotnie
w świątyni natury otchłani

⊰Ҝற$⊱………………………………………………………… Toruń - 18 stycznia '22