*

z chorego pnia rzadko wzrasta zdrowe
pąk brutalności zawsze zakwitnie złem

wystarczy impuls a oczy
owładnięte nieposkromioną pychą
już zachłannie płoną

obok silnych zawsze są słabsi
co jak źdźbła trawy
w okresie suszy zginają kolana
uporczywie prosząc o azyl dla życia

dlaczego więc człowiek w zetknięciu
z tak okrutną rzeczywistością
mając wzór niegodny naśladowania
i cały ciąg śmiercionośnych wydarzeń
przesuwa je w tył nie chcąc pamiętać warstw brudu
po którym do dziś świat wstrzymuje oddech

władza ma kanciaste usta
ubrane w ostre główki pocisków
co tak łatwo sięgają po echo

pijmy z czystego - nawet do dna
dbając o uśmiech godny rozkwitu słońca
bo wielką sztuką jest
zachować twarz do chwili
gdy kończy się spojrzenie

bo przecież tak bardzo warto
mimo że jesteśmy tylko ułamkiem bytu