Błędna burza

author:  Maksymilian Tchoń
5.0/5 | 5


Jestem z płomienia wydartym rumieńcem
Jestem, jestem z troski i odpowiedzi
Jestem z wody płynnym językiem mówiąc
Jestem z powietrza zachłyśniętym okrzykiem wiatru i wiary
Jestem z ziemi kością wydartą z padołu

Posypany ziarnkami ubolewam nad prawdą
Płomienny rozkazem żądzy ciała duszę w sobie : Prawdę i miłość
Z pośród czterech ta największa, bo zajmuje trzy-czwarte powierzchni
Ujarzmij pędzlem pęd ku świętości

Mając w rozumie dwa worki pod oczyma
Jeden wykształcony kierunek w obozie w drodze na szczyt
Kilka kropel potem zamówię twą obecność
W nieobecności stoją przywileje : do głosu i czynu
Jestem człowiekiem – stopnieję w ręce ukochanej
Uschnę na pustynnej burzy wędzidle – dopiero utwardzę się w miłości...

Gdy spadnie śnieg na źrenice wiecznie głodne spełnienia
Sen się spełni muzyką z serca na liniach podtrzyma
Wieczny zachwyt literatury



 
COMMENTS


My rating

My rating:  
10.01.2022,  mroźny

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating: