hologramy

w ciemnym borze idea
fotograficzna
jak kwiat paproci zakwita
sylaba fizyczna

mgła oddechu oplata
telepatycznie
iść tam wlasnie tam karze
wyraz twarzy

drży rzęsa pokryta rosą do
dzbanuszka
nikt nie zbiera lśniacych
sztyletów serca

rzuconych wolno na wiatry
nieokiełznane
nikt nie policzy z bezdroży
westchnień

słońca i gwiazd hologramy
przytulenia
pomiedzy czerni światami
mistycyzm

w jasnym obrazie ciszy
wieczności
tak pijana fanaberia oślepia
bajecznie

prosi o więcej po cichutku
się skrada
na paluszkach spacer w
pytań borze

minut splecionych po latach
dla odpowiedzi
rycerz dla pieknej pokonał
czasoprzestrzeń

pokłon głowy dreszcz niemy
jak jedwab
ze zmysłowości utkana nić
porozumienia