Cela numer - Lata stracone

Nie warto być więźniem
gdzie strachem kraty
leżeć na niewygodnej pryczy
lęku przed jutrem

Na ścianie pazurem bezradności
zaznaczać lata stracone
tynk świadomości opada z łzami
że ten człowiek z przed lat nie wróci
wśród bliskich jest taki sam
lecz w domu to kat psychiki

Nie warto siedzieć w monotonii
gdzie toksyczna więź...

Lepiej zostawić to za sobą
by lżej oddychać..

Zapewne brak odwagi
zatrzymywał cię przed drzwiami decyzji
by otworzyć i się uwolnić
niczym ptak zaczerpnąć
spokoju wolności

Zrobiłaś pierwszy krok
zawiesiłaś na ścianie znak stop
odchodząc w lepsze jutro
z powietrzem dumy iż się postawiłaś
dziś jesteś tam gdzie na to zasłużyłaś

Chociaż jeszcze
ślad jego ręki na twarzy
po sercu ocieka słowotok jego języka
wiesz że świat jest piękny
z nadzieją i wiarą patrzysz w dal
pędząc po nie zdobyte marzenia

© ®obert Ratajczak-Moje wiersze